Prawie jak w raju - Wyspy Gili

Miejscowi zawsze mówią, że na Gili płynie się na 2 dni, a zostaje na tydzień. Nadszedł czas, abyśmy zasmakowali tego raju na 3 wyspekach, położonych dosłownie na wyciągnięcie dłoni od brzegu Lomboku. Rano czekała nas przeprawa łódką przez morze, ale zanim wsiedliśmy na tę rozklekotaną łajbę, musieliśmy pokonać 40 km drogi busem do portu.
Piszę o tym, dlatego że chciałabym, aby wszyscy wiedzieli, jak wygląda standardowy bus w Indonezji.
1. Ma z jakieś 30 lat, jest pordzewiały i wydaje się, że na każdym wyboju istnieje prawdopodobieństwo, że się rozpadnie.
2. Zabiera bagaże na dach, a do środka wchodzi zawsze o conajmniej kilka osób za dużo.
3. Dusi się i wydziela czarną chmurę, pokonując każde większe wzniesienie.
4. Najważniejsze jest jednak to, że tylko sobie wiadomym sposobem taki gruchot dowiózł nas do portu.
Tutaj wsiedliśmy na łódkę, która była wyładowana stertą jajek. Dosyć kruchy ładunek jak na te warunki, ale jeść i na wyspach coś trzeba. Poza jajkami na podłodze stały kosze z warzywami, jakimś zielskiem i mnóstwo kartonów z niewiadomą zawartością. Przy wsiadaniu łódka tak przechylała się na prawą stronę, że wyglądała jakby lada moment miała przewrócić się dnem do góry.
Udało się jednak. Zapakowaliśmy nasze bagaże i nas i po pół godziny znaleźliśmy się na Gili Trawangan - ostatniej i największej z wysp Gili.
Poszukaliśmy jakiegoś w miarę przyzwoitego noclegu, który byłby usytuowany z dala od meczetu, budzącego nad ranem nawet najwytrwalszych bywalców miejsc nocnych rozrywek..
Zakwaterowaliśmy się w Brothers Bunaglows i dostaliśmy bardzo przyjemny bungalow tuż przy morzu z atrakcyjną łazienką, która nie miała dachu. Tak, tak - prysznic i inne ciekawe czynności od razu pod chmurką. Łukasz był strasznie ucieszony, ale nie wim jeszcze dokładnie, na czym polegała jego radość w związku z brakiem dachu nad łazienką.
To był zdecydowanie leniwy dzień. Poszliśmy popływać, ale pogoda nie zachęcała, więc w wodzie spędziliśmy niedużo czasu. Rafa przy brzegu samej wyspy charakteryzuje się tym, że jej tam nie ma. Można za to nacieszyć oczy widokiem kolorowych rybek, których rzeczywiście było mnóstwo.
Wieczorkiem zgodnie ze wskazówkami Lonely Planet ruszyliśmy na półnacną stronę wyspy, bo podono tam plaża jest najpiękniejsza.
Była całkiem, całkiem - pusta i cicha. Siedzieliśmy i słuchaliśmy szumu morzu. Później szybka wyprawa na "miasto", jedzonko i pierwszy raz w podróży drinki z miejscowego specyfiku. Może nie był zbyt mocny, chociaż wzięliśmy wersję double, ale razem z colą nawet smakował.
Dzisiaj dzień zapowiadał się totalnie beznadziejnie - mam na myśli pogodę. Przty śniadaniu niebo wyglądało jakby za chwilę miało wylać hektolitry wody.
O dziwo, nagle nie wiadomo skąd wyszło słońce, a my uradowani popędziliśmy na plażę i leżeliśmy tam plackiem przez kilka godzin.
Ważna uwaga - w czasie pory deszczowej może padać, nie ma słońca, al duchota i gorąc nie opuszczą człowieka ani na chiwlę.
Wydaje nam się jednak, że warto eksplorować ten piękny kraj w trakcie pory suchej, kiedy można liczyć na wszystkie możliwe atrakcje plażowe i morskie.
Mając taką pogodę jak my teraz, nigdy nie można dobrze zaplanować podróży, bo non stop coś się zmienia, a ja wolę jednak plażowanie w pełnym słońcu, a nie pod parasolem.
Teraz leżymy na super wielkich i miękkich poduhach na plaży, jest już ciemno, szumi morze, gra muzyka, a Łukasz mnie pogania, abym kończyła wpis, więc pozdrawiamy wszystkich i obiecujemy załadować zdjęcia, jak dostaniemy lepszy internet.

Zdjęcia (6)

Komentarze (1)